UN EMIGRANTE MAIS
Un emigrado máis Nunca souben cando iba, nunca vin cando quisen, poucas cheguei cando esperaba, sempre esperei voltar de onde viña. Os comezos sempre duros, a distancia sempre lonxe; as proximidades das súas xentes fixo da morriña a casa nova. Cada casiña unha bágoa, en cada mirada unha tristura, na unión as novas xentes renaceu Breogán no meu soñar. Cada volta é unha festa, cada festa unha algarabía, cada adéus é un soño esquecido, cada aperta é un corazón doído. Cada vez estás más preto, cada vez vente mais lonxe os meus ollos cheos de bágoas: transpiran de agarimos pola xentiña. Miña terra, terra miña! Non che esquezo na alegría, aférrome a tí na morriña. ¡Viva Galiza neste Día! Poema dedicado aos emigrantes galegos no 50 aniversario do Centro Galego de Valencia JOSÉ RAMÓN CERDEIRA ALONSO 21/FEBREIRO/2016 VALENCIA